Notatnik fotograficzny:

Tajlandia, 03.2008

Podróżowanie jest kontrapunktem dla kontemplowania małych ojczyzn. Szybciej zmieniamy miejsca pobytu, szybciej przez nie przebiegamy, to dobrze, ale nasza kraina chowa się głębiej wewnątrz nas. Miejsca różniące się znacznie od tego rdzennego można sobie obrać na swoją krainę. Tylko czy one obiorą sobie nas? To pytanie upodobali sobie migrujący poeci i grafomani.

Wszystko to nie zakłóca fotografowania, które skupia się na dziwnościach i urokach.
Tajlandia rozbudza duchowość odwiedzającego poprzez brak i różnicę. Wszechobecna cielesność i materialność wyrażają brak. Różnicę oswaja się po przejściu drogi porozumienia z tubylcem, kończy się ona nieporozumieniem. Aparat fotograficzny, ten maskujący pośrednik, pozostaje jako jedyny do porozumiewania się.

Nierozumienie Tajlandii staje się bliższe niż rozumienie krain podobnych do swojej ojczyzny. Wiadomo, różnice zbliżają z braku szansy, podobieństwa oddalają z nudy.