Serdecznie zapraszamy na premierę najnowszej książki Bolesława (Wasyla) Bawolaka, która odbędzie się podczas 34. Łemkowskiego Kermeszu w Olchowcu, w dniach 25-26 maja 2024. To trzecia książka Bawolaka poświęcona kulturze niematerialnej, która zachowała się we wsi...
Kulisy powstawania „Wielickiego Chagalla”
Scena I
Miejsce: Festyn rodzinny, boisko szkoły podstawowej w Sierczy,
Osoby: Jadwiga Duda, Henryk Kozubski, Wiesław Żyznowski, Anna Krzeczkowska, statyści.
Właściwie wszystko zaczęło się tego dnia. Zostaliśmy (my, wydawnictwo) poproszeni (przez panią dyrektor szkoły podstawowej w Sierczy) o zaprezentowanie książki „Wieliczanie na opisanych fotografiach”, która to ukazała się 2 miesiące wcześniej. Jako, że wszelkie zaproszenia przyjmujemy chętnie, żałując, że są tak nieczęste, i do szkoły udaliśmy się przywdziawszy uprzednio najlepsze stroje, zaczesawszy grzywki, tudzież wypastowawszy buty. Festyny lubimy niezmiernie, zwłaszcza te którym towarzyszy ładna pogoda, miłe towarzystwo i wata cukrowa. O ile pierwszego i ostatniego nikomu raczej przybliżać nie trzeba – o tyle na miłe towarzystwo złożyli się (w tym kontekście najważniejsi) – Jadwiga Duda i Henryk Kozubski. Pan Henryk, zaproszony, aby zaprezentować swoje prace, pani Jadwiga – nieustająca w promowaniu jego talentu i pasji. I właśnie w ramach tego promowania – od słowa, do słowa, że obrazów tyle, a albumu żadnego i że właściwie Klub Przyjaciół Wieliczki, a może Biblioteka, ale jakbyśmy chcieli to może my – a my, że może faktycznie my – ale jak to my – pomyśli-my. (Statyści aktywizowali się w tle).
Scena I i pół
Miejsce: wystawa malarstwa Henryka Kozubskiego.
Osoby: Wiesław Żyznowski, Urszula Żyznowska.
W ramach wspomnianego „pomyślimy” i w nawiązaniu do sceny pierwszej Wiesław i Urszula odwiedzają wystawę malarstwa Henryka Kozubskiego, w celu zapoznania się z istotą rzeczy, przed podjęciem decyzji.
Scena II
Miejsce: Wydawnictwo w Sierczy.
Osoby: Wiesław Żyznowski, Urszula Żyznowska, Anna Krzeczkowska.
Pomyśleli. Wymyślili. (Akcja urywa się na miesiąc, bo kronikarz wyjechał na urlop. Ale snując przypuszczenia graniczące z pewnością, nastąpiły obrady, narady i posiedzenia oraz konsultacje). W tak zwanym międzyczasie trwały przymiarki do zrobienia współczesnego portretu fotograficznego panu Henrykowi, portretu, który mógłby znaleźć się w albumie. Artysta zapozował w swoim domu w Wieliczce, właściwie trudno nazwać to pozowaniem – on tam po prostu był – pośród swoich rzeczy, mebli, obrazów, dał się sfotografować w kilku odsłonach – tu akurat pod portretem swojej mamy – Eugenii z Kwiatkowskich Kozubskiej.
Scena III
Miejsce: Pewien dom w Sierczy.
Osoby: Wiesław Żyznowski, Urszula Żyznowska, latorośle (Tomek i Miłek), Anna Krzeczkowska.
Obrazy w liczbie 96 i gabarytach od kieszonkowych do tych korespondujących z Panoramą Racławicką zostały przewiezione do pewnego domu w Sierczy, gdzie jak widać na zamieszczonym powyżej dowodzie rzeczowym silna i niezmordowana drużyna za pomocą środków czyszczących oraz dużej ilości papierowych ręczników obrazy wypucowała, zapakowała i powiozła w dal. Konkretnie do innego domu za zakrętem. Ale „dal” brzmi zdecydowanie lepiej.
Scena IV
Miejsce: Zaciemniony pokój w domu za zakrętem.
Osoby: Piotr Żyznowski, Wiesław Żyznowski, Anna Krzeczkowska, statyści (także telefonicznie).
96 sztuk obrazów zostało zdeponowanych w łazience, na straży stanęła wanna i gaśnica. Tymczasem drużyna w składzie nieco zmodyfikowanym przystąpiła do pracy, powielając unikalne w swojej dotychczasowej jednorazowości dzieła na byty fotograficzne: cyfrowe i analogowe. Dwa aparaty, dwa statywy, jedna sztaluga, jedna biała linia wyznaczająca oś na podłodze, dwóch fotografów. Po dwie odbitki do każdej akwareli (nie licząc prób). Kilka przerw na kawę, telefoniczne konsultacje z grafikiem…
Scena V
Miejsce: Pewien dom w Sierczy. Osoby: Urszula Żyznowska, Wiesław Żyznowski
To, co najmilsze na koniec – czyli przerzucanie, wybieranie, obmyślanie, układanie i przestawianie. Co na początku, co na końcu? Które zdjęcia do wstępu, które do głównej części? Tak, to największe zmartwienia redaktorów na tym etapie: czy się czegoś nie pominęło, a gdzie indziej nie pomyliło? Pisanie wstępu, czytanie wstępu, poprawianie wstępu. I sprawdzanie: czy aby na pewno wszystko się zgadza. Potem już tylko graficy, drukarnia, i oto jest najnowsze papierowe dziecko:
0 komentarzy