nosisz okulary jakiś czas

wierzę że tylko po to

żeby je zdjąć dla mnie

na specjalne okazje

piękna ale okularnica

przemijającej urody pod

nieprzemijającymi okularami

następnym przykryciem twarzy

udziec jagnięcy solisz

pochylona nad nim

jak malarz nakładający

ostatnią warstwę na obraz

sprawdzasz plecaki szkolne

leżące na dywanie w kuchni

klęcząc ciasno przed nimi

nie podnosisz ich na stół

robisz coś na podłodze

często lekko niewyniośle

blisko natury i gruntu

jakby w przerwie od kultury

ślęczysz nastą godzinę

nad pracą siedząc

na dużej czerwonej piłce

bez oparcia podłokietników

twoja zasada bycia to

robić działać kochać żyć

do wystrzelenia z siebie

ostatniego naboju

do zaśnięcia w ubraniu

mycia się nad ranem

spania po kilka godzin

odsypiania po dwanaście

do troski nad szczegółami

widocznymi dla ciebie

niewidocznymi dla innych

jednak im potrzebnymi

użytkowania do cna

co sobie ustaliłaś

jako twoje gospodarstwo

węższe niż byś mogła

do kończenia spraw

wszelkiego kalibru maści

zostawiania po sobie śladu

nie bałaganu sporu

do dopełnienia zawsze

tradycji rytuału formy

fasonu gestu uprzejmości

podania czegoś jak trzeba

Wiesław

Siercza, 5 listopada 2014